เพราะเธอคือดอกไม้ของฉัน โดย ปลอบขวัญ (จุมพิตหวาน) เปิดจองหนังสือแล้วค่ะ
กว่าจะรู้ตัวว่าเธอไม่ควรตัดสินใจเรื่องสำคัญในชีวิตช้าไปทุกอย่างก็สายเสียแล้ว ! จาก 'สาวใช้' จำต้องเปลี่ยนเป็น 'คนใช้ชีวิตร่วมกัน' จากดอกไม้ไร้ผู้ดูแล แปรเปลี่ยนเป็นดอกไม้ของเขาเพียงผู้เดียว...
ผู้เข้าชมรวม
7,607
ผู้เข้าชมเดือนนี้
79
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
![]() |
|
'โรสิตา'
สาวน้อยวัยสิบแปด เธอเป็นเพียงสาวใช้ในตระกูลฟราเบกัส เพราะบิดามารดาผู้จากไปเพราะอุบัติเหตุตั้งแต่เธออายุเพียงแปดขวบ ชีวิตของสาวใช้ลำบาก เหนื่อยสายตัวแทบขาดแต่หญิงสาวก็เพียรอดทน
หวังแค่สักวันจะพบฟ้าหลังฝนเช่นคนอื่นบ้าง
แล้ววันที่เธอรอคอยก็มาถึง สาวน้อยวัยสิบแปดได้รับความเมตตาจากนายหญิงเจ้าของบ้านผู้ซึ่งเอ็นดูเธอเสมอมา
'ไปเสียโรสิตา ฉันรู้เธอมีฝัน ออกไปตามเส้นทางที่เธอใฝ่ฝัน ฉันจะเป็นกำลังใจให้เธอนะสาวน้อย'
คำที่นายหญิงฝรั่งพูดขึ้นหลังจากวันที่เธอจบการศึกษาจากการอุปการะของท่านดังก้องอยู่ในหู
พร้อมเงินจำนวนหนึ่งก้อนชวนให้เธออยากจะบินตามฝันเช่นที่ใจเรียกร้อง
เธอใฝ่ฝันอยากมีร้านดอกไม้เป็นของตัวเอง ร้านดอกไม้แสนสวย...
ทว่าคำว่า 'บุญคุณ' ค้ำคอ ความเมตตาภายใต้ร่มเงาแห่งคฤหาสน์ฟราเบกัสทำให้โรสิตาอยากจะทบทวนการตัดสินใจ
กว่าจะรู้ว่าไม่ควรตัดสินใจเรื่องสำคัญในชีวิตช้าไปทุกอย่างก็สายเสียแล้ว !
เพียงแค่พบอังเดรอัสในวันถัดมาทุกอย่างก็พังทลาย โรสิตาไม่มีสิทธิ์ออกจากคฤหาสน์แห่งนี้ได้ง่าย ๆ อีก ปีกที่คิดจะบินไร้เรี่ยวแรง เพราะคนที่กลับมานั้นสูบเรี่ยวแรงจากกายเธอไปเสียสิ้น
เขาพร่าพรหมจรรย์ด้วยร่างกายแข็งแรง ป้อนคำหวานด้วยถ้วยคำกระซิบพร่าเรียกร้องขอเป็นเจ้าของเธอทุกคืนวัน หนักเข้าหน่อยก็บังคับให้ใช้ชีวิตร่วมกัน ! แถมข้อเสนอจะเป็นผู้สนับสนุนเปย์ร้านดอกไม้เนรมิตให้เป็นของสาวใช้ช่างฝันเช่นเธอ
แล้วแบบนี้สาวใช้เช่นเธอควรจะทำเช่นไร ?
-^-^-^-----------------------------------------^-^-^-
“โรส เธอเป็นของฉัน...” จุมพิตหัวใหล่มนพลางโอบกอดคนบนตักไว้ไม่ปล่อย
“โรส เธอเป็นของฉัน...” อังเดรอัสจุมพิตหัวใหล่มนพลางโอบกอดคนบนตักไว้ไม่ปล่อย
“ไม่ใช่ ! โรสไม่ใช่ของคุณอังเดร โรสจะไป ปล่อยค่ะ”
“ผัวไม่ให้ไป...อุ๊บ !” มือหอมกรุ่นปิดปากอังเดรอัส
“อย่าพูดแบบนี้นะคะ คุณอังเดรไม่ใช่...” ว่าพลางส่ายหน้าให้แววตาเว้าวอนจนคนมองกดจูบเร็ว ๆ อย่างนึกเอ็นดู
“ไม่ใช่อะไรสาวน้อย”
“ไม่ใช่ เอ่อ...ผะ...ผัว”
“โธ่ เบบี๋ แล้วที่ทำเมื่อกี้อะไร” ถามเสียงเย้าพลางลูบไล้ไปทั่วร่างเล็กที่หอมกรุ่นและนุ่มมือ ตั้งแต่เจอเธออังเดรอัสก็รู้ว่าคนที่เขาเฝ้ารออยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อม
“โรสจ๋า ดาลิ้งค์ของผัว อย่าไปเลยนะ ฉันต้องการเธอ” ความจริงมันมากกว่าความต้องการเพราะเพียงแค่สบตาคู่โต รักแรกพบเขาก็ประสบเข้าอย่างจัง
“ไม่ได้หรอกค่ะ เราอยู่ด้วยกันไม่ได้...มันเป็นไปไม่ได้”
“เป็นไปได้สิสาวน้อย ถ้าเพียงเธอตกลง”
“แต่โรสเป็นแค่สาวใช้” โรสิตาก้มหน้างุด น้ำเสียงเศร้า น้ำตาเอ่อคลอทั้งสับสนหวาดกลัว กลัวใจตัวเองที่กำลังหวั่นไหวไปกับสัมผัสของเขา สับสนทุกครั้งกับคำที่เขาพูดกรอกหู ไหนจะบุญคุณที่เธอเผลอเนรคุณด้วยความไม่ตั้งใจ
“โรส...” อังเดรครางเมื่อร่างของคนบนตักสั่นเทา น้ำตาหยดลงบนแก้ม
“โรสเป็นแค่คนใช้...ฮึก...เป็นคนใช้ที่กินบนเรือนขี้รดบนหลังคา ฮือ...คุณท่านและนายหญิงรู้ต้องโกรธแน่...ฮือ ๆ”
“ที่รัก อย่าร้อง...” อังเดรอัสเชยคางคนขี้กังวลพลางจูบไปทั่วแก้ม
“ปล่อยค่ะ ปล่อยโรส โรสจะไปจากที่นี่” หญิงสาวเบี่ยงหน้าหลบ ขืนกายหนีสัมผัสจากเขา
“ไม่ให้ไป ! โรสเป็นของฉันแล้ว” อังเดรอัสกอดเธอแนบแน่น
“ไม่ ! โรสจะไป ทำไมต้องบังคับโรสด้วย” โรสิตาตัดพ้อต่อว่า มองเขาทั้งน้ำตา
“ยังไงก็ไม่ให้ไป ! ถ้าไปจะฟ้องมัมว่าโรสแอบกินฉัน โรสกินฉันบนเรือน ควบฉันใต้หลังคา”
“กรี๊ด ! คุณอังเดรบ้า !”
“ถึงบ้า ก็บ้าเพราะรักโรส” อังเดรอัสว่าทั้งยังสบตากลมโต ถ่ายทอดความรักที่เขามีให้
“ไม่จริง... อย่ามาหลอกเด็กอย่างโรสหน่อยเลย” เสียงของโรสิตาสั่น หวั่นไหวกับความนัยน์จากดวงตาคู่คม
“ไม่เชื่อก็ตามใจ แต่ระวังให้ดีก็แล้วกัน”
“...”
“ระวังตกหลุมรักฉันนะสาวน้อย ฉันจะไม่ให้เธอเป็นคนใช้อีกแล้ว”
“คุณอังเดรจะให้โรสไปหรือคะ !”
“โน ! ก็บอกแล้วว่าไม่ให้ไป”
“ก็ไหนบอกว่าจะไม่ให้เป็นคนใช้แล้ว”
“ไม่ให้เป็นคนใช้ แต่ให้เป็นเมีย แต่หากชอบคนใช้นักก็จะให้เป็น...”
“...?” งงไปหมดแล้วตกลงจะให้เป็นหรือไม่ให้เป็น...
“ก็เป็นคนใช้ชีวิตร่วมกันไง นะ...เบบี๋”
“...!”
สวัสดีค่ะ ทักทายกันอีกครั้ง ขอคั่นความดราม่าด้วยนิยายรักหวาน อบอุ่น แอบหื่นค่ะ แต่ก็ยังแอบมีดราม่าตามประสาปลอบขวัญค่ะ จะพยายามมาอัปให้บ่อยที่สุดค่ะ ฝากติดตามคุณอังเดรกับโรสและทุกตัวละครด้วยค่ะ ^^
เรื่องนี้มี E-book ค่ะ ส่วนรูปเล่มหากนักอ่านต้องการไรต์จะจัดทำเช่นเดียวกันค่ะ จะเปิดให้ลงชื่อสำหรับนักอ่านที่ต้องการแบบรูปเล่มต่อไปค่ะ
ทักทาย เม้ามอย สอบถามเรื่องอื่น ๆ กันได้ที่เพจ ปลอบขวัญ จุมพิตหวาน ได้เลยค่ะ :)
รักและคิดถึงเสมอค่ะ
ปลอบขวัญ
ขอฝากผลงานอื่น ๆ ไว้ด้วยนะคะ
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
ผลงานอื่นๆ ของ ปลอบขวัญ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ปลอบขวัญ
ความคิดเห็น